မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္သူေတြရဲ႕ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္

က်မဘ၀ တသက္တာမွာ အေထြေထြလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ဆိုတာကို ၁၉၈၀ ခုႏွစ္က ၾကားခဲ့ဘူးေပမဲ့ ဘာမွ ေရေရရာရာ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သိမီတဲ့ လူေတြေျပာတာကို နားေထာင္၊ဖတ္တာေတြလုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၁/၉၂ ကို ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ သိပါတယ္။ ၁၉၉၀ ေမလမွာက်င္းပခဲ့တဲ့ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲႀကီးမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရခဲ့ေပမဲ့ အာဏာမအပ္တဲ့အျပင္ အဲဒီအခ်ိန္က အႏိုင္ရအမတ္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို လည္း ၁၀(က)နဲ႔ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏိုဗယ္ဆုရလို႔ ဂုဏ္ျပဳၾကတဲ့ ကိစၥမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအေတာ္မ်ားမ်ားကို တရားလက္လြတ္ဖမ္းဆီးထားတာလည္း ရွိေနပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အႏိုင္ရပါတီကို အာဏာမအပ္လို႔ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ဖိအားေတြကလည္း ျပင္းထန္ေနခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ ေသခ်ာတာ က အစိုးရဆီမွာ သူတို႔ ရာသက္ပန္အာဏာကို ဆုပ္ကိုင္ခြင့္ရဖို႔ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ေခၚယူႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ ၿပီး ခ်ိန္လည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွာ လြတ္ၿငိမ္းသက္သာခြင့္ ၁၁/၉၂ ကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာလိုက္ပါ တယ္။
၁၁/၉၂ ထဲမွာ ေသဒဏ္က်ခံေနရသူေတြကို ကြၽန္းေျပာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ ၂၀ အထက္ တခ်ိဳ႕ကို ၁၀ ႏွစ္ တည္ေစလို႔ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ကြင္းလံုးကြၽတ္လြတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ႏိုင္ ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ အတူ ရာဇ၀တ္မႈေတြကိုပါ ေရာၿပီးလႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအမိန္႔ေၾကညာခ်က္ကို ကမာၻက လည္း ႀကိဳဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာကေတာ့ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းက်ေနသူေတြ ရွိေနခဲ့ ပါတယ္။ ဒီအမိန္႔ေၾကညာခ်က္ကို ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အတိုက္အခံေတြက မေၾကနပ္ခဲ့ေပမဲ့ ကမာၻေပၚက ထိပ္တန္းႏိုင္ငံ ေတြရဲ႕ ဖိအားကေတာ့ အနည္းငယ္ေလ်ာ့က်သြားခဲ့ပါတယ္။ လႊတ္ေပးတဲ့ လူအေရအတြက္အရ ေတာ္ေတာ္မ်ားေပမဲ့ လႊတ္ေျမာက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားက ၃၀၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ပဲ ပါလာပါတယ္။ ျပစ္ဒဏ္စီရင္ၿပီးသူ အနည္းငယ္ သာပါ၀င္ၿပီး ၁၀(က)နဲ႔ ဖမ္းဆီးထားတဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားကို လႊတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ လြတ္မေပးခဲ့တဲ့ ၁၀(က)ေတြကို ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္လိုက္ၿပီး ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ဖန္န၀ါရီလထဲမွာ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို က်င္းပျပဳလုပ္ပါတယ္။ အဲဒီ့အေျခအေနဟာ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္က်င္းပႏိုင္ေအာင္ ခ်ကစားတဲ့ ႏႈန္းထား တစ္ခုျဖစ္ တယ္လို႔ က်မကေတာ့ ထင္ျမင္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘ၀နဲ႔ ေနရၿပီး ၈၈ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုအမ်ားစုက ေထာင္ထဲမွာ ေထာင္ဒဏ္ခ်ခံေနရတာပါ။အမ်ိဳးသားညီလာခံကို မဆန္႔က်င္တာေသခ်ာတဲ့ လူအခ်ိဳ႕ကိုပဲ ဟန္ျပလႊတ္ေပး ခဲ့ တာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ေတာ့ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွာ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေနလြတ္ေျမာက္လာရမည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္သက္တန္း တႏွစ္ထပ္တိုးလိုက္ၿပီး ၁၉၉၅ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မလြတ္ေျမာက္ခင္ အခ်ိန္အထိ ျပင္ပမွာ ရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံရးအင္အားစုေတြကို ဖမ္းဆီျခင္းျဖင့္ ၿဖိဳခြဲလိုက္ၿပီးမွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရေသာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ အားကိုးအားထားျပဳရေသာ NLD ပါတီ၀င္မ်ားအား ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္တိုးလိုက္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ႏွင့္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားေနေသာ အင္အားစုမ်ားကို ပိုင္းျခားထားလိုက္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈ မ်ားနဲ႔ ၈၈ မ်ားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကို သီးျခားစီျဖစ္ေအာင္ခြဲျခားထားလိုက္ျခင္းျဖင့္ အတိုက္အခံမ်ား အင္အားမႀကီးေစဖို႔ရန္ စီမံ ခဲ့ျခင္းလို႔ ယူဆႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က လႊတ္ေပးလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ကမာၻက ႀကိဳဆိုေနၾကခ်ိန္ျဖစ္လို႔ ေထာင္တြင္းက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ေပးခဲ့ျခင္းမရွိပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ၁၉၉၇ ခုႏွစ္အကုန္ပိုင္းေရာက္ေတာ့ လြတ္ၿငိမ္းသက္သာ(လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာ မဟုတ္ပါ) ေနာက္ထပ္တႀကိမ္ေပးခဲ့ပါ တယ္။ အဲဒီ လြတ္ၿငိမ္းသက္သာခြင့္ကို ဘာေၾကာင့္ေပးတယ္ဆိုတာ က်မတို႔ ေသခ်ာမသိႏိုင္ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က က်မကိုယ္ တိုင္ သာယာ၀တီေထာင္မွာ ရွိေနခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး က်မတို႔နဲ႔ အတူေနသူ မခ်ဴး၊ ေဒၚအုန္းျမတို႔ ေသဒဏ္မွ တကြၽန္း၊ တကြၽန္းမွ ၁၀ ႏွစ္တည္ေစနဲ႔ လြတ္ေျမာက္သြားတာကို က်မတို႔ ေတြျမင္ခဲ့ရလို႔ပါ။ မခ်ဴးနဲ႔ ေဒၚအုန္းျမတို႔က ၁၉၈၈ စစ္တပ္အာဏာ သိမ္းၿပီးခ်ိန္မွ စတင္ဖမ္းဆီးခဲ့ၿပီး ေသဒဏ္ခ်မွတ္ခံထားရသူေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေထာင္ထဲမွာ ၁၁/၉၂ နဲ႔ေလ်ာ့ေပါ့ေပးခဲ့တဲ့ ျပစ္ဒဏ္မ်ားေၾကာင့္ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးေတြလည္း ေသဒဏ္မွ တစ္ကြၽန္း၊ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ေရာက္ေတာ့ ၁၀ ႏွစ္တည္ေစနဲ႔ လြတ္ေျမာက္သြားၾကျပန္ပါတယ္။ ရာဇ၀တ္မႈေတြသာ လြတ္ေျမာက္သြားၾကေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို လြတ္ရက္ေစ့ေနတာေတာင္မွ ထပ္မံခ်ဳပ္ထားတာကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့၇ပါတယ္။ ၁၉၉၈၊ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္သမားေတြ ႏွစ္ေစ့လို႔ လႊတ္က်ရမည့္သူေတြမ်ားပါတယ္။ အဲဒီလူေတြကို ခ်က္ ခ်င္းပဲ ၁၀(က) နဲ႔ ဆက္လက္ခ်ဳပ္ထားလိုက္ပါတယ္။က်မလြတ္ၿပီး ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္အ က်ယ္ခ်ဳပ္ကေနျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာျပန္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြက ၁၀(က)နဲ႔ ထိမ္းသိမ္းခံေနရ သူေတြ၊ ႏွစ္တိုးတဲ့အတြက္ ေနာက္ထပ္ျပစ္ဒဏ္ခံေနရသူေတြက အမ်ားစု ျဖစ္ေနပါတယ္။
၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕မွာ ျဖစ္ပြားတဲ့ လုပ္ၾကံမႈေၾကာင့္ ထိန္းသိမ္း လိုက္ၿပီး ေနာက္မွာ ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားေတြကို ေလ်ာ့ခ်ဖို႔ ၈၈ တခ်ိဳ႕ကို ၂၀၀၄၊ ႏို၀င္ဘာလကစတင္ၿပီး ၄၀၁ အပုဒ္(၁) နဲ႔ လႊတ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က လႊတ္ေပးလိုက္တာက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ေတာ္ေတာ္ပါတယ္ဆိုတာေတာင္မွ ၆၀၇ ေယာက္ပဲရွိပါတယ္။ အဲဒီ ၆၀၇ ေယာက္ အျပင္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ကေနစလို႔ ၈၈မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႔ရဲ႕ လႈပ္ ရွားမႈေတြက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ျမည္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စစ္အစိုးရရဲ႕ အၿငိဳးအေတးကို ခံစားရၿပီး ေထာင္ဒဏ္ (၆၅) ခ်မွတ္ခဲ့တာပါ။ ၈၈ ကေန ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ေပခံၿပီးရပ္ခဲ့ႏိုင္တဲ့ မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္လဲျဖစ္ပါ တယ္။ စစိအာဏာရွင္အေနနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ကန္႔သတ္ခဲ့သ လို၊ ၈၈ ေတြကိုလည္း ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေထာင္ထဲမွာ ထည့္ထားျခင္းျဖင့္ ၈၈ ေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးထက္သန္ေနမႈကို ရပ္တန္႔ ျပစ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ၈၈ ေတြကို အခုအခ်ိန္အထိ ႏိုင္ငံေရး ဇတ္ခုံံေပၚမွာ ေတြ႔မေပးရဲေသး ပါဘူး။ အခုလည္း သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ေရရာမႈမရွိတဲ့ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ကို တႏွစ္အတြင္း ၂ ႀကိမ္ေျမာက္ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ေအေအပီပီရဲ႕ စာရင္းအရ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂ ေထာင္နီးပါးရွိေပမဲ့ လြတ္ေျမာက္သူက ၁၈၄ ဦး ခန္႔ပဲ ပါ၀င္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ ၆၀၀၀ ေက်ာ္ကေတာ့ အျခားအမႈေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္က ေထာင္ထဲက အတိုက္အခံအင္အားစုေတြမွာလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ကိုခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးစိတ္ေတြအျပင္၊ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲႏိုင္စြမ္းေတြရွိတယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြအနနဲ႔ အခုအခ်ိန္မွာ ၄၀ ေက်ာ္ပတ္၀န္းက်င္ေတြျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေကာင္းက်ိဳးေတြကို သယ္ပိုးႏိုင္တဲ့ အရြယ္ေကာင္းေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ ျငင္းပယ္မယ္လို႔ က်မ မထင္ ပါဘူး။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔လည္း ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြအေပၚသံသယ ကင္းဘို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။ ၈၈ ေတြဟာ ဆူ ပူေသာင္းက်န္းလိုသူေတြလို႔ က်မ ဘယ္တုန္းကမွ မယံုၾကည္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္ကို တကယ္ေျပာင္းလဲလိုတယ္ဆိုရင္ ေတာ့ အျမင္မတူသူေတြနဲ႔ လက္တြဲႏိုင္ဖို႔လိုပါတယ္။ တကယ္လိုအပ္တာက ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ အျမင္မွာ ၾကည္လင္ဖို႔ထက္ စာရင္ တိုင္းျပည္ထဲက ျပည္သူလူထုရဲ႕ အမွန္တကယ္ေထာက္ခံမႈလိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။
တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ၈၈ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ၂၀၀၇ မ်ိဳးဆက္ေတြကို မလႊတ္ေသးပဲ ျပန္ေပးဆြဲေနတဲ့ပံုစံကို ျပည္သူေတြနဲ႔ အက်ဥ္းသားမိသားစုေတြအေနနဲ႔ သံသယႀကီးႀကီး ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေျပာင္းလဲလိုတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အျမင္မတူသူေတြကို ခြၽင္းခ်က္မရွိျပန္လႊတ္ေပးျခင္းကပဲ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။အခုေတာ့ ေၾကးႀကီးႀကီး ရဖို႔အတြက္ ျပန္ေပးဆြဲတဲ့ ဆိုမာလီ ဓါးျပေတြလို႔ ကိုဇာဂနာေျပာခဲ့သလိုပဲ ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။
ေဈးရာင္းတဲ့ေနရာမွာ ၀ယ္သူဘက္က တတ္ႏိုင္သမွ် အနိမ့္ဆံုးေဈးနဲ႔ အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္လိုပါတယ္။ အဲဒီ့အတြက္ ေဈး နဲနဲဆစ္လိုက္ၿပီး လွည့္ထြက္သလိုသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ေဈးေရာင္းသူေတြဘက္ကို လွည့္စားတဲ့ အေလ့ရွိပါတယ္။ သိပ္ေရာင္းလို ေနတဲ့ ေဈးသည္အေနနဲ႔ ေဈး၀ယ္ျပန္လွည့္တာ မခံလိုရင္ သူေတာင္းတဲ့ ေဈးနီးပါးေတာ့ ေလ်ာ့ရပါလိမ့္မယ္။ အခုလည္း ႏိုင္ငံတကာက ေစာင့္ၾကည့္ေနသူေတြကို ေဈးနဲနဲေပးၿပီး ေဈးဆစ္ေနပါၿပီ။ ႏိုင္ငံတကာက ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္လဲ၊ သူတို႔ ေတာင္းဆိုမႈက အျမင့္ဆံုးျဖစ္ၿပီး သူတို႔ေပးတဲ့ ေဈးက အနိမ့္ဆံုးျဖစ္ေနပါတယ္။ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အရာေတြကို မထုတ္ေသး တဲ့အေပၚ ႏိုင္င့တကာရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈကို က်မတို႔ေတြ႔လိုပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ ခ်က္ျခင္းဆိုသလို တုန္႔ ျပန္ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ျပန္ေပးဆြဲခံရာကေနလြတ္ေျမာက္သူေတြက သူတို႔မေပ်ာ္လွဘူးလို႔ဘဲ ေျပာဆိုေနပါ တယ္။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေျခခံအေဆာက္အဦေတြဘာမွ မေျပာင္းလဲလွေသးပါဘူး။ ေဆးကုသမႈမွာ ကိုယ္ပိုင္ေငြလိုအပ္ဆဲျဖစ္ သလို၊ ေက်ာင္းမေနႏိုင္တဲ့ မူလတန္းအရြယ္ေက်ာင္းသားေတြလည္း ရွိေနဆဲပါ။ အဲဒီလိုပဲ အလုပ္အကိုင္ရွားပါးလို႔ ႏိုင္ငံ ျပင္ပမွာ အလုပ္လုပ္ေနရသူေတြအေနနဲ႔လည္း လံုျခံဳမႈရမည့္ေန႔ကို အိပ္မက္ေနရဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေပးတဲ့ေဈးနဲ႔ ေရာင္းႏိုင္တဲ့ေဈးမတည့္ရင္ အဲဒီပြဲ ပ်က္တတ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။
ခင္ၿငိမ္းသစ္ http://www.naytthit.net/?p=20925